بررسی نحوه مدیریت پوشش گیاهی در حاشیه جاده (مطالعه موردی حاشیه جاده کوهی‌خیل- بهنمیر)

یکی از عوامل و اسباب لازم در مدیریت حریم جاده، قوانین و مقررات مربوطه است که در صورت عدم وجود آن این ناحیه از منظر محیط زیست دچار چالش‌های جدی خواهد شد. شناخت قوانین حریم جاده از آن جهت در پژوهش حاضر مورد بررسی قرار گرفت که برخی آشفتگی‌ها و نابسامانی‌های موجود در اکوسیستم کنار جاده، ناشی از قوانین و مقررات بوده و چه بسا به دلیل تدوین قوانین غیرجامع با مجریان متعدد، آسیب‌های پیچیده‌ای در فضای حریم راه ظاهر گردیده است. به این منظور در این مقاله از روش تحقیق کیفی و مطالعات کتابخانه‌ای به منظور بررسی و شناخت قوانین حقوقی موجود در حریم جاده استفاده شده است. همچنین با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند، از ساکنین پنج روستای اطراف جاده کوهی خیل به بهنمیر 36 مورد مصاحبه در غالب گروههای 5 نفره انجام شد. مجموع این اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تنوع موضوعی قوانین، اعمال قوانین توسط مجریان متعدد، عدم تعریف نظام مدیریت و بهره‌برداری از پوشش گیاهی حریم جاده، ضعیف بودن ماهیت موضوعی قوانین مربوطه از دیدگاه زیست‎محیطی مهمترین چالش‌های موجود در نحوه مدیریت ناحیه مذکور می‎باشد. همچنین چرای بدون مجوز و سهم 8 درصدی پوشش گیاهی حریم راه در تأمین علوفه دامداران محلی ساکن در حریم جاده، نشان‎دهنده عدم نظارت مناسب سازمان‎های ذیربط و در نهایت بهره‌برداری بی‎رویه در اکوسیستم‌ حاشیه جاده می‎باشد.